Fotografie: meer dan foto's maken

Waarom koos jij voor de Fotografieopleiding bij CVO Volt?
De laatste jaren van het middelbaar waren allesbehalve makkelijk. Thuis zat ik in een zware periode: mijn papa was ziek, en we waren nog maar met z’n drietjes, mijn zus, papa en ik. Enkele jaren daarvoor hadden we al afscheid moeten nemen van mijn mama, na haar strijd tegen kanker. Het was moeilijk om nog echt mezelf te zijn op school, alles voelde te zwaar. Ondanks dat ik mijn laatste jaar héél graag wilde afmaken, heb ik uiteindelijk beslist om te stoppen. Een pijnlijke keuze, maar nodig om even op adem te komen.

Tijdens gesprekken met het CLB ontdekte ik brochures van het CVO-onderwijs voor volwassenen. Dat voelde voor mij meteen als een tweede kans. De beslissing was snel gemaakt: ik stopte in het laatste trimester van het middelbaar om te kunnen bekomen van alles én om me voor te bereiden op zelfstandig wonen. In die periode ben ik alleen gaan wonen en heb ik bewust voor mezelf gekozen. Ik schreef me in voor de opleiding fotografie. Die richting voelde zó juist.

Tijdens mijn verhuis vond ik oude foto’s en souvenirs van vroeger terug. Tastbare herinneringen aan mooie momenten met mijn ouders. Dat raakte me diep, en onbewust ontstond daar het idee: ik wil herinneringen leren vastleggen.

In het CVO combineerde ik de fotografieopleiding met de algemene vakken die ik nog moest afwerken. Zo werkte ik tegelijk aan mijn diploma secundair én aan mijn droom: professioneel fotograaf worden. Twee belangrijke papieren, allebei mooi in de chacoche. Twee mijlpalen die vandaag de basis vormen van mijn toekomst.

Wat heeft het je gebracht — professioneel, creatief of persoonlijk?
Al tijdens de laatste periode van mijn opleiding fotografie kreeg ik de kans om aan de slag te gaan bij een productiehuis als stockfotograaf. Ik mocht meubels en prachtige vintage decoratie fotograferen en mijn beelden werden gepubliceerd op hun platform. Een ontzettend leerrijke ervaring, want ik kon mijn skills als fotograaf meteen in de praktijk brengen, terwijl ik nog volop aan het afstuderen was. Wat het extra waardevol maakte, was dat ik tijdens het werkproces nog steeds kon terugvallen op de leerkrachten van CVO. Ze waren vlot bereikbaar, dachten mee, en deelden met veel passie hun uitgebreide vakkennis.

Les krijgen van echte professionals uit het werkveld, dat maakte voor mij echt het verschil. Als ik terugdenk aan die laatste periode bij CVO, ben ik oprecht fier op mezelf. Het was geen rechte weg, eerder eentje met een paar liftjes hier en daar, maar kijk waar ik nu sta. En ik ben nog lang niet uitgeleerd.

De voorbije jaren werkte ik als vastgoedfotograaf voor een firma, tot ik vorig jaar de sprong waagde: ik startte mijn eigen vennootschap en ging voluit als zelfstandige fotograaf. En ook nu blijft het leren en groeien, en dat is net wat het zo boeiend maakt.

Welke impact had het op je leven of je toekomst?
Die periode heeft mijn leven echt veranderd. Ik vond opnieuw mezelf en leerde kiezen voor wat mij gelukkig maakt. Dankzij de opleiding én de praktijkervaring durfde ik de stap te zetten naar mijn eigen zaak. Het gaf me niet alleen vakkennis, maar ook zelfvertrouwen. Vandaag werk ik als zelfstandige fotograaf, iets waar ik vroeger alleen maar van droomde. En dit is nog maar het begin.

https://www.sa-klik.be

2 jaar geleden rondde ik de opleiding Fotograaf af. Van een "ik snap niets van al die vaktermen" tot fotograaf in 6 fijne jaren. Jaren waarin zeer vakkundige leraren en leraressen fotografie op alle vlakken in theorie en praktijk bijbrengen en mij ieder jaar meer kennis en kunde aanleerden.

Daarnaast leerde ik ook mijn eigen stijl en niche kennen.

Ik begon ooit aan de opleiding om als kunstenaar mijn werk beter te kunnen fotograferen.

En toen sloeg de fotografie-vonk toe.

Ik begon al tijdens de specialisatiejaren professioneel met fotografie.
Hoewel er ook af en toe een mens voor de lens staat, is het de food- en bedrijfsfotografie waarin ik mijn werk vind.
Van 80% kunstenaar en 20% fotograaf ben ik sinds vorig jaar oktober gestopt met lesgeven in de kunst en keramiek, omdat het fotografie-gedeelte ondertussen meer en meer tijd inneemt. En met veel plezier!

Ik heb onder andere opdrachten voor BelOrta, Westmalle, ik schrijf en fotografeer voor het magazine van ProVeg België en heb ondertussen met een diëtiste twee kookboeken gemaakt. Mijn eigen kook- en feelgoodboek komt begin volgend jaar.

Ik had dit allemaal nooit kunnen realiseren zonder de opleiding fotografie van CVO Volt!

https://radegonda.be/

Ik begon aan de opleiding omdat ik beter wilde leren fotograferen. Ik was net afgestudeerd als biologe en geïnteresseerd in fotografie, niet alleen uit passie, maar ook omdat ik het graag wilde inzetten in mijn job als wetenschapscommunicator. Daarnaast wilde ik de natuur op een betekenisvolle manier leren vastleggen.

De opleiding bleek een schot in de roos. Het eerste jaar was een intense leercurve waarin ik de technische basis onder de knie kreeg - van compositie en manueel fotograferen tot werken met licht en het zonesysteem. Maar minstens even belangrijk: ik ontdekte dat fotografie ook draait om het vertellen van verhalen. Via beeldreeksen en bewerkingstechnieken leerde ik hoe je een boodschap krachtiger kan overbrengen.

Wat de opleiding voor mij echt bijzonder maakte, was hoe ze me uit mijn comfortzone haalde, iets wat ook op professioneel vlak een grote meerwaarde is. Door de brede waaier aan modules, van studiowerk tot reclamefotografie, landschappen, documentaire projecten en reportages, kreeg ik de kans om te experimenteren en te ontdekken wat echt bij mij past. Je wordt niet alleen technisch sterker, maar ook creatief uitgedaagd door de vele opdrachten.

De opleiding gaf me ook de ruimte om mijn eigen stijl te ontwikkelen. De interactie met medecursisten en leerkrachten, elk met een eigen visie en verhaal, was ontzettend verrijkend.

Dankzij deze opleiding heb ik mijn passie gevonden en de stap durven zetten richting zelfstandig natuurfotograaf. Wat ik geleerd heb, gaat verder dan fotografie alleen. En ik ben ervan overtuigd dat vaardigheden zoals feedback geven en ontvangen, creatief denken, experimenteren en technische kennis ook in andere professionele contexten sterke troeven zijn.

Na het afstuderen werd ik geselecteerd door Canon als Young Talent en intussen heb ik al een mooi CV kunnen opbouwen.

www.hannekevancamp.com

Toen ik de opleidingscoach contacteerde, enkele jaren terug, zat ik eigenlijk midden in een burn-out. Ik was wel al bezig met fotografie en had enkele weken voordien van mijn vrouw een externe flitser cadeau gekregen. Toevallig was ik al aan het denken om de draad terug op te pikken wat cursus betreft. Ik volgde immers eerder reeds enkele modules. Maar ik dacht dat mijn vrouw dit overbodig zou vinden, tot ze ineens zelf voorstelde de draad terug op te pikken – en zo geschiedde.
Ik koos CVO omdat ik de eerste module in Anderlecht volgde. CVO Volt was nu echter de dichtstbijzijnde vestiging, gelukkig! Alle leerkrachten hebben een passie voor fotografie en voor het delen van hun kennis!

Met een klein hartje begon ik eraan. Zou ik het wel aankunnen? Door het feit dat ik merkte dat dit lukte, begon ik ook te denken om terug halftijds te werken. Dit deed ik na een jaar dan ook.
Ik durf dus met een gerust hart te stellen dat de cursus ook een soort van kuur in het genezingsproces was en nog steeds is.
Dat ik groei in fotografie, zal voor mij misschien niet op professioneel vlak wat opbrengen, daar ik niet direct de ambitie heb om er professioneel mee aan de slag te gaan.
Wel gebruik ik de kennis in mijn gemeente: samen met enkele andere fotografen maak ik als vrijwilliger foto's op evenementen. Op deze manier doe ik er iets mee, wat in mijn ogen ook de maatschappij ten goede komt. Een taak die ik zeer ernstig neem!

De foto's die ik doorstuur, werden genomen voor de gemeente. Sommige van deze foto's werden gebruikt voor bv. de cover van ons gemeentelijk maandblad. De vogelfoto stuur ik mee omdat dit mijn huidige passie is: vogels spotten. De foto's post ik op de website "waarnemingen.be", waardoor ik wellicht groenorganisaties een handje help.

In een tijd waarin burn-outs, depressies, psychische kwetsbaarheden, ... zegevieren, zijn dergelijke opleidingen mijns inziens van groot belang.
Het kan helpen op professioneel vlak, maar evenzeer op emotioneel vlak.
Maak eens de inschatting: zijn de extra inkomsten het echt waard dat er wellicht nog meer mensen zullen uitvallen?

Oh ja, voor ik het vergeet: ik heb autisme. Het leven is hierdoor extra uitdagend op sommige momenten. Maar als ik mijn fototoestel bij mij heb, is het alsof mijn autisme weg is – het is een extra beschermlaag.

Dus: nee! Nee, fotografie is niet zomaar een hobbycursus!!
Het is één van mijn manieren om mij staande te houden in de maatschappij.

Vroeger ondervond ik heel vaak dat ik toch wel niet in de “knopjes-en-swipe“-generatie geboren was. Eenmaal op pensioen wou ik mij dan ook serieus gaan bijscholen in digitale kennis.
Gelukkig geeft het CVO Volt hier in de nabijheid excellent en betaalbaar volwassenenonderwijs. Een nieuwe wereld ging open: computer, tablet, smartphone, fotografie, audio- en videobewerking, internet, netwerken. Ik dook er volledig in, in álle onderwerpen, want de nood was hoog en een gezamenlijke aanpak noodzakelijk.
Fotografie vond ik er heel boeiend in. Opgroeiende kleinkinderen veranderen zó snel, en dit vastleggen met kennis van zaken is leuk.

Onze gemeente Oud-Heverlee startte in 2023 een nieuw initiatief, OH Digitaal, om iedereen mee te krijgen in de digitale wereld. Immers, papieren formulieren verdwijnen, bankkantoren verdwijnen, alles wordt digitaal, en de doolhof wordt groter. Ik sloot mij graag aan bij dit initiatief om als vrijwilliger mijn steentje bij te dragen in hun werking. Naast praktische hulp worden ook themasessies gegeven, waaronder ook fotografie-onderwerpen.
Een van mijn steentjes was dan ook een themasessie “Breng leven in je foto’s”.

Ik hoop dat de subsidiëring voor de zogenaamde “hobbylessen” toch kan worden herzien. Niet alleen fotografie, maar ook talen, ICT… alles valt nu onder “hobbylessen”.

Dit zijn eigenlijk geen hobbylessen, maar wel investeringslessen in de maatschappij die zullen bijdragen, via allerlei initiatieven en omwegen, aan een beter algemeen welzijn in onze moeilijke tijd.
Ze renderen meer op die manier voor de staatskas, door het vermijden van allerlei nevenkosten die anders zullen ontstaan, dan wat de staatskas er nu zou bij winnen door die verhogingen toe te passen.

Betaalbare algemene permanente vorming, zoals ICT, talen, fotografie… is mijns inziens een noodzaak!

Een grote dankuwel aan iedereen die dit mogelijk maakt.

Het raakt mij persoonlijk dat fotografie als een hobby wordt gezien, want voor mij is het de redding geweest na een chronische ziekte.

Ik vermeld CVO Volt expliciet als steunpunt in mijn bio.
https://www.doordries.be/about

"Dries THEUWISSEN (°1979) studeerde af als Master in de Moderne Geschiedenis aan de Katholieke Universiteit Leuven (BE) en de Universidad de Granada (ES), aangevuld met een postgraduaat Bedrijfsbeheer. Zijn brede interesse bracht hem professioneel in veelzijdige omgevingen, maar een chronische aandoening maakte in 2014 een vroegtijdig einde aan zijn loopbaan. Pas vrij recent is zijn situatie gestabiliseerd, waardoor er opnieuw ruimte vrijkwam om vooruit te kijken."

Dit is vrij letterlijk te nemen, want inmiddels was fotografie een belangrijke drijfveer geworden in zijn voortdurende revalidatie. Bij het CVO Volt vond hij een plek om zijn kennis te verstevigen en zijn blik te verruimen. Sinds 2023 werkt hij als zelfstandig fotograaf met regelmatige opdrachten in event-, portret- en reportagewerk. Zijn beelden worden gekenmerkt door optimisme en een fundamentele nieuwsgierigheid in mens en wereld. De expo “Faces of Tibet / 33 Years” is zijn eerste solotentoonstelling en is het resultaat van een verhaal dat onverwacht zijn pad kruiste.

Voor mij was het heel moeilijk om van nul weer opnieuw op te bouwen: de sector waaruit ik kwam (IT-consultancy), lust geen moeilijke gevallen. Dus ik moest helemaal heroriënteren. Ik heb vb. ook data-analyse gevolgd, heel marktgericht, maar dat lag me niet. Fotografie sloot wel aan, en het bleek zelfs een manier om toch een activiteit op te starten en dus weer aan het werk te gaan, nu als zelfstandige. De opleiding bij Volt heeft me dus effectief aan het werk geholpen.

Daarnaast lag ook mijn netwerk in duigen: ik ben jarenlang erg ziek geweest (met blijvende invaliditeit, trouwens), dus ik kwam niet meer buiten, had heel weinig stimulansen. Door te starten bij Volt leerde ik nieuwe mensen kennen, gingen deuren open, kwam ik op nieuwe plaatsen en werd ik letterlijk weer in beweging gezet. Exact wat ik nodig had om mij voort te stuwen.

Iemand in arbeidsongeschiktheid heeft NIETS aan opleidingen in knelpuntberoepen, met hun veel te hoge fysieke belasting. Zonder de mogelijkheid tot opleiding zou ik nog steeds thuis zitten. Nu kan ik tenminste vooruitkijken.

Ik ben in contact met het kabinet van minister Vandenbroucke, omdat ze bij Volksgezondheid aan het kijken zijn welke positieve stimulansen kunnen helpen om weer aan het werk te gaan. Het beperken van opleidingscheques viel daar ook al slecht. Ik ga opnieuw laagdrempelige opleidingen onderlijnen als driver na chronische ziekte en bij revalidatie.

www.doordries.be

Mijn expo "Faces of Tibet/ 33 years" opent op 21 juni!

Waarom koos jij voor de Fotografieopleiding bij CVO Volt?

Fotografie is al sinds mijn tienerjaren een passie. Ik volgde tijdens het einde van mijn middelbare schoolcarrière al Digi 1 en 2 bij CVO Volt. Toch koos ik op mijn achttiende voor een opleiding architectuur. Nadat ik jaren later besliste om te stoppen met mijn job als architect, koos ik opnieuw voor mijn oude passies – passies waarvoor ik vroeger dus niet als studierichting durfde kiezen. Ik volgde ondertussen de volledige opleiding ‘Grafisch Ontwerp’ en vul deze nu stapsgewijs aan met de modules van fotografie. Ik zit nog maar in het begin van dit traject, maar er zijn veel modules waar ik al naar uitkijk en die ik hoop in de toekomst nog te kunnen volgen!

Ik ben bij CVO Volt terechtgekomen omdat ik een carrièreswitch wilde maken nadat ik arbeidsongeschikt werd door een burn-out. Het verminderde tarief waarvan ik tot nu gebruik kon maken, was heel erg nuttig toen er plots een inkomen wegviel. Zoals ik begreep, zit dat er voorlopig niet meer in – wat een spijtige zaak is voor iedereen in een soortgelijke situatie.

Wat heeft het je gebracht — professioneel, creatief of persoonlijk?

Persoonlijk ben ik sterk verder gegroeid in mijn fotografie van vroeger. Doorheen de jaren haalde ik mijn camera meer en meer enkel nog boven tijdens reizen. Door de opdrachten uit de lessen borduurde ik opnieuw verder op mijn eigen stijl. Ik vind het ook een grote meerwaarde om mijn fotografie te kunnen combineren met andere zaken, zoals mijn grafiekwerken die ik maak aan de academie van Leuven. Dankzij mijn leerkrachten en medecursisten groeit stilaan ook mijn zelfzekerheid over mijn fotografisch oog. Die groei gebeurt in kleine stapjes en kan nog wel wat steun gebruiken door het volgen/behalen van de volgende modules. Maar resultaat merk ik zeker al: ik nam dit jaar zelfs eindelijk de stap om naar buiten te komen met mijn eigen website, waar onder andere fotografieprojecten op getoond worden!

Welke impact had het op je leven of je toekomst?

Het voelt goed om mezelf terug te vinden achter mijn camera. Ik ben dankbaar dat ik voor fotografie kon kiezen via het volwassenenonderwijs, een keuze die ik als 18-jarige niet durfde te maken. Ik hoop de volgende jaren nog meer (van mezelf) te ontdekken en te eindigen met een volwaardig diploma op zak!

Waarom koos jij voor de fotografieopleiding bij CVO Volt?

Ik was al zeer lang hobbyfotograaf, maar dan nog met filmrolletjes. Nadat ik in 2008 trouwde en een professionele fotograaf inhuurde, dacht ik: dit moet ook kunnen. Dus kocht ik een digitaal instaptoestel en verkoos mij technisch meer bij te scholen. CVO Leuven, toen noemde CVO Volt zo, leek mij het meest voor de hand liggende. Er waren toen nog niet zeer veel avondscholen die deze opleiding deskundig gaven.

En mijn keuze was terecht. De opleiding werd door deskundigen en vol met passie gegeven, waardoor ik nog meer en meer gebeten raakte door de fotografiewereld. Ik leerde zeer veel bij en kwam vele medestudenten tegen die dezelfde passie hadden. Eigenlijk werd het een verslaving en een stukje familie onder de medecursisten en leerkrachten. Er was steeds een toffe groepssfeer.

Wat heeft het je gebracht — professioneel, creatief of persoonlijk?

Na acht jaar avondschool en heel wat bagage aan fotomateriaal en technisch kunnen, ben ik met fotografie in bijberoep begonnen. Dit resulteerde in verschillende opdrachten: trouwreportages, evenementen, communies, opdrachten voor bedrijven, enzovoort. Ook heb ik een tijdje gewerkt in de journalistieke wereld: de showbizz, persvoorstellingen, concerten en dergelijke. Ondertussen heb ik enkele jaren een mobiele fotostudio in de vorm van een bestelwagen – een fototruck. Deze wordt gebruikt voor pasfoto’s en profielfoto’s voor bedrijven en particulieren. Opnames als dronepiloot (A1-A3 open klasse certificaat) voor bv. stad Vilvoorde behoren ook tot mijn bezigheden.

Welke impact had het op je leven of je toekomst?

Dankzij CVO Volt is mijn hobby uitgegroeid tot een bijberoep en beheerst het een heel stuk van mijn leven. Zelfs nu nog, terwijl ik met pensioen ben, is het een leidraad in mijn leven die ik niet wil missen. Steeds meer wil ik het beste en kwaliteitsvolle beelden afleveren van A tot Z. Ik blijf me via YouTube en webinars up-to-date houden. Het is zo dat ik nu een vaste waarde ben op de wekelijkse markt van Vilvoorde met de fototruck, om pasfoto’s af te leveren aan mijn klanten.

Mijn toekomst? Zolang mogelijk steeds betere foto’s blijven maken, met in het achterhoofd wat mijn docenten me hebben geleerd – waarvoor mijn dank.

Velen denken soms: “Ach… het is toch maar gewoon op dat knopje duwen?” Nee, absoluut niet. Fotografie is heel wat meer dan alleen op het knopje duwen – zowel vóór als na het nemen van de foto.

www.dewolfmarc.be

Ik ben fibromyalgiepatiënte en voor mij is fotografie uitgegroeid tot een vorm van zelfzorg. Door te vertragen, beter te kijken en verbonden te zijn met het moment. Of ik nu door de stad wandel of de stilte opzoek in de natuur, mijn camera is mijn middel om te ademen en te verbinden.

Fotografie heeft mij geleerd dat er altijd iets is om dankbaar voor te zijn – je moet het alleen willen zien.

Door het verhogen van de inschrijvingsgelden is het, met een invaliditeitsuitkering en als alleenstaande moeder, niet meer mogelijk mij verder te ontwikkelen.

Ik ben apotheker van opleiding. Mijn bedoeling was om als ervaringsdeskundige mensen met fibromyalgie of burn-out te ondersteunen als coach.

Sinds 2020 volg ik de opleiding fotografie bij CVO Volt. Wat begon als een interesse, groeide al snel uit tot een passie die me mentaal, professioneel en maatschappelijk heeft versterkt. Fotografie biedt mij rust, focus en een vorm van ademruimte. Ze helpt me omgaan met de drukte van werk en gezin. Ze gaf me ook ruimte om creatief te groeien.

De opleiding bracht verbinding: ik leerde mensen kennen uit totaal verschillende hoeken, leeftijden en achtergronden. Die diversiteit maakt de lessen rijk, verrijkend en inspirerend. Er zijn vriendschappen ontstaan die blijven.

In mijn werk als analist bij een softwarebedrijf probeer ik fotografie te gebruiken om te tonen wie we zijn en wat we doen. Dankzij de opleiding ben ik me zekerder gaan voelen in het maken van beelden die onze identiteit weergeven. Zo maakte ik onder meer de portretfoto’s van collega’s en foto’s die onze werking weerspiegelen voor de website en sociale media. Mijn ambitie is om beelden te maken die echt vatten wat we als team bouwen: professioneel, geloofwaardig en met gevoel.

Fotografie betekent voor mij ook betrokkenheid. Ik probeer maatschappelijke thema’s in beeld te brengen. Zo organiseerden we een fotoshoot ten voordele van De Warmste Week en portretteerden we vrijwilligers van een sociale organisatie als vorm van erkenning voor hun inzet. Zulke beelden zijn niet alleen waardevol voor de mensen zelf, ze geven ook zichtbaarheid aan wat vaak onder de radar blijft. Een beeld kan mensen raken, verbinden en gesprekken openen.

Die kennis en dat vertrouwen heb ik ontwikkeld tijdens de opleiding aan CVO Volt. Je leert er niet alleen omgaan met techniek en compositie. Je leert ook om een idee uit te werken, zelfverzekerd keuzes te maken en een visie te vertalen naar beeld. Dat proces van groeien in beeldtaal, in inzicht en in durf maakt deze opleiding zo waardevol.

Voor mij persoonlijk is de prijsstijging van de opleiding momenteel draagbaar; net omdat ik weet wat fotografie me intussen gebracht heeft. Maar wat als deze prijsstijging er was geweest op het moment dat ik overwoog om eraan te beginnen? Misschien had ik dan nooit die eerste stap gezet. En nog belangrijker: voor medecursisten is deze stijging wél een drempel die hen mogelijk verplicht om af te haken. En er zijn ook gevolgen voor de school: als groepen kleiner worden, komt het aanbod onder druk te staan. Ook het zorgvuldige geheel aan opleidingen staat dan op het spel.

Wat zeggen we als samenleving als we opleidingen zoals deze wegzetten als ‘hobby’? Zeggen we dan niet dat mentale veerkracht, creatieve expressie en maatschappelijke betrokkenheid er minder toe doen? Terwijl net die kwaliteiten broodnodig zijn in deze tijd.

Ook in het verleden protesteerden mensen in Vlaanderen tegen verhogingen van het inschrijvingsgeld. In de jaren 70 en 80 kwamen studenten op straat omdat ze vonden dat onderwijs toegankelijk moest blijven. Die zorg leeft vandaag opnieuw; nu bij volwassenen die willen bijleren, omscholen of sterker in het leven willen staan.

Daarom wil ik mijn verhaal delen. Niet voor mezelf, maar om te tonen hoeveel deze opleiding kan betekenen. Voor mensen, voor gemeenschappen en voor de samenleving. Onderwijs zoals dit is geen luxe. Het is een investering in mensen, in verbondenheid, in perspectief.

Met dank aan CVO Volt en aan de lesgevers die dit elke week opnieuw mogelijk maken.

In 2017 kocht ik mijn allereerste camera. Aanvankelijk was dat puur uit persoonlijke motivatie.
Ik wilde belangrijke momenten in mijn leven kunnen vastleggen: herinneringen met familie en vrienden, momenten die anders misschien zouden vervagen.
Wat begonnen is als een eenvoudige wens om herinneringen te bewaren, is toen gaan groeien naar een bredere interesse in de fotografie.

Na een paar jaren van zelfstudie begon het te kriebelen om er meer mee te doen. Ik wilde verder groeien, mijn techniek verfijnen en meer uit mijn beelden halen.
Die beslissing leidde me uiteindelijk naar het CVO Volt, waar ik me inschreef voor mijn eerste module: flitstechnieken.
Wat me meteen opviel, was de kwaliteit van het onderwijs. De begeleiding was intensief, goed doordacht en professioneel.
Daardoor heb ik in die korte periode een enorme sprong kunnen maken in mijn technisch kunnen, wat op zijn beurt weer de creativiteit ten goede kwam.

Die eerste ervaring gaf zin in meer, dus ben ik blijven doorstuderen en werk ik momenteel aan de afronding van het volledige diplomatraject.
Voor mij is dat diploma belangrijk. Ik ben wel afgestudeerd in het middelbaar, maar had geen beroepsdiploma en ook geen diploma van hoger onderwijs.
Dit traject geeft mij dus niet alleen inhoudelijke kennis en vaardigheden, maar ook de officiële erkenning waar ik naar op zoek was.

Professioneel heeft de opleiding me ook echt iets opgeleverd. Dankzij de kennis en ervaring die ik opdeed, ben ik betaalde opdrachten beginnen te krijgen.
Intussen werk ik in bijberoep als fotograaf: ik leg familieverhalen vast, maak portretten, fotografeer huwelijken, enzovoort. Het is een zaak geworden waar ik met trots en passie aan werk.
Niet alleen geeft het me creatieve voldoening, het levert ook een fijn extra inkomen op, én (niet onbelangrijk) ik draag op mijn manier bij aan de economie, boven op mijn fulltime job.

Wat voor mij het meest blijft hangen, is hoe verbindend deze weg is.
Fotografie brengt me in contact met andere mensen, zowel professioneel als persoonlijk, en ik merk de impact niet alleen bij mezelf, maar ook in mijn omgeving.
Mijn band met vrienden en familie is hechter geworden door het maken van beelden met een persoonlijke betekenis.
Daarnaast heb ik door mijn bijberoep ook connecties gelegd die mijn hoofdberoep ten goede zijn gekomen.

Fotografie is meer dan een hobby, het is een vorm van expressie die verbindt, verrijkt en iets teruggeeft aan de maatschappij.

• www.antonhammenecker.com 
• antonhammenecker.pic-time.com 

In voorbereiding op mijn pensioen en omdat ik altijd al geïnteresseerd was in fotografie maar er nooit tijd voor had, ben ik in 2020 gestart met de opleiding fotografie aan het CVO Volt in Heverlee. Mijn plan was om de drie basisopleidingen te volgen om zo meer uit mijn digitale camera te halen, maar vanaf het eerste lesuur werd ik zo geïnspireerd door de leerkracht en de cursisten dat het me tot op vandaag nooit meer heeft losgelaten.

Zelf tijdens de pandemie ben ik lessen blijven volgen, grotendeels online. Het plezier om terug naar school te gaan en met cursisten van alle leeftijden samen te zitten en dezelfde passie te delen, was een echte eyeopener. Het was een fantastische start om tijdens mijn pensioen creatief bezig te zijn en nieuwe mensen te ontmoeten.

Ook de leerkrachten en hun manier van lesgeven zijn zo interessant, en nooit had ik gedacht dat er zoveel te leren viel over fotografie. Ik heb ook veel geleerd door naar het werk van medecursisten te kijken, maar ook door naar tentoonstellingen te gaan en tijdens de lessen het werk van vele verschillende fotografen te bekijken en te bespreken.

De opdrachten die we voor elke module krijgen zijn een stimulans om je grenzen te verkennen en te verleggen. Het opent zoveel deuren, je krijgt zelfvertrouwen en het is zo fijn om mensen blij te maken met je foto’s.

Dankzij deze opleiding heb ik nieuwe toekomstdromen én nieuwe vrienden. We blijven elkaar motiveren om telkens een nieuwe module te starten en geven elkaar feedback doorheen de modules.

De school organiseert ook elk jaar een toonmoment waar je de werken van de cursisten kan bewonderen — dat werkt erg inspirerend. Wat ik nooit verwacht had, is dat ik zelf ook gedurfd heb om (vorig jaar) mee te doen met een fototentoonstelling! En sinds vorig jaar ben ik tot huisfotograaf benoemd bij Toneel Heverlee. Zo leuk! Ook word ik gevraagd om trouwfoto’s te maken bij vrienden — een fijne maar ook spannende ervaring, omdat je dan ook dichter bij het koppel staat.

Ik wil dus iedereen die interesse heeft in fotografie en graag bijleert, deze opleiding ten zeerste aanraden. En ik ben vastberaden om alle modules te vervolledigen. Ik zou het dooderg vinden moesten er modules verdwijnen omwille van het verhoogde inschrijvingsgeld!

De opleiding fotografie heeft mij tot nu toe vooral gebracht dat ik enkele jaren geleden ben kunnen opstarten als fotografe in bijberoep. Sindsdien krijg ik best veel opdrachten.

De resultaten daarvan zijn onder andere te zien op mijn website liselynen.photography en op mijn sociale media-kanalen (@liselynen.photography).

Het is dus duidelijk meer dan een hobby: ik besteed hier intussen een aanzienlijk deel van mijn (professionele) tijd aan.

Ik ben “afgestudeerd” tijdens de Covid-periode in 2019 en heb dus het volledige traject Fotograaf gevolgd.
Toen ik eraan begon, was ik al ettelijke jaren bezig met het nemen van foto’s, en het was oorspronkelijk mijn bedoeling om mijn techniek wat bij te schaven. Al snel gingen mijn ogen open en begon ik te begrijpen dat fotografie heel wat meer was dan het nemen van wat fotootjes. Ik heb dan maar het hele traject – met voldoening – gevolgd ;-)
Bij elke module gingen mijn ogen – letterlijk en figuurlijk – wat meer open, en kon ik telkens weer wat meer opsteken van de steeds boeiende leerstof en de ervaring van de lesgevers. Ik leerde ook meer en meer het werk van andere fotografen appreciëren en de technieken toepassen in mijn eigen werk.
Ik heb mij ook gelanceerd als fotograaf in bijberoep en kon hiermee af en toe dus een centje bijverdienen, hoewel het niet de bedoeling was hiermee het onderste uit de kan te halen.
Als ik nu af en toe naar uiteenzettingen ga, workshops bijwoon of gewoon wat met collega’s praat, dan besef ik dat ik eigenlijk wel een heel leerrijke en kwalitatief hoogstaande opleiding heb gekregen via het CVO. Het zou dus natuurlijk zonde zijn dat mensen de kans wordt ontnomen om deze opleiding te volgen om financiële redenen.

www.johanfonteyn.be

Ik geef les in het secundair onderwijs en voor mij is fotografie – en in het bijzonder analoge fotografie – een grote meerwaarde in het verbreden van mijn kennis. Ik geef zowel theorie als praktijk binnen projecten, en de kennis die ik hier opdoe kan ik op geen enkele andere manier bekostigen. Het is voor mij een navorming, een leerproces, een inspiratiebron, een manier om mentaal actief te blijven, een opfrissing, een manier om actueel te blijven, en een bron van motivatie om steeds opnieuw ideeën en kennis te delen met een zo groot mogelijk publiek: docenten, medecursisten, studenten, kinderen.

Het behoud van kennis in de breedste zin van het woord is een verantwoordelijkheid van ons allen – en dus ook van de overheid, die deze kennis moet aanmoedigen in plaats van ze af te bouwen.

CVO’s zorgen ervoor dat kennis en technieken niet stilletjes aan verdwijnen. Kennis doorgeven aan een zo breed mogelijke groep is de eerste functie van ons onderwijs, en dat moet gebeuren zonder onderscheid van stiel, ambt of beroep.

‘Eeuwig leren’ is het motto van de overheid binnen het onderwijs, en toch bepaalt diezelfde overheid nu wat wél en wat géén maatschappelijke waarde zou hebben. In een CVO doe je niet alleen kennis op – je deelt die kennis ook, je geeft ze door, je zoekt samen naar oplossingen en je helpt elkaar vooruit.

Een CVO is een positief ecosysteem dat mensen vooruithelpt, sommigen zelfs uit de put haalt of net voorkomt dat ze daarin terechtkomen. Het is een sociaal netwerk, een fragiel gegeven dat niet onderschat mag worden. De gevolgen van het stopzetten of moeilijker toegankelijk maken van deze opleidingen zijn discriminerend, en de sociale schade is groter dan de economische winst.

Ik werk elke dag met kinderen en jongvolwassenen. Niet iedereen heeft de luxe om op jonge leeftijd de juiste keuzes te kunnen maken of de juiste opleidingen te mogen volgen. Hou perspectieven open. Hou jobs mogelijk.

Vorig jaar in september heb ik voor een opleiding fotografie gekozen om een jeugddroom waar te maken, maar de grootste reden voor deze keuze was – en is – om uit mijn isolement te geraken. Na enkele jaren op invaliditeit had ik een cursus gevonden die me de kans gaf om weer creatief bezig te zijn en die betaalbaar was. Nu zal ik serieuze besparingen moeten doen om deze cursus te blijven betalen, en waarschijnlijk zal ik het traject niet tot een volledig certificaat kunnen afwerken.

In september 2023 startte ik de opleiding tot Vakfotograaf bij het CVO Volt in Leuven. Ik was toen 53 en was aangespoord door een vriendin die de eerste twee modules doorlopen had. Het plan was: “Doe jij nu de eerste twee en dan gaan we verder.” Zij startte wegens tijdsgebrek voorlopig nog niet opnieuw, maar ik loop hier nog altijd rond.
Ik had nog nooit in manuele modus gefotografeerd, miste de eerste les en wist amper welke knop op mijn nieuwe fototoestel waarvoor diende. En technisch aangelegd ben ik ook al niet. Maar er ging een wereld voor me open: naar de les gaan, fotograferen — het zijn mijn ultieme me-momenten in een druk leven met een fulltime baan en een grote zorgtaak voor mijn 88-jarige moeder die bij me woont.

Stellen dat het nog puur een hobby is, klopt niet. De skills die ik dankzij gepassioneerde docenten leerde, pas ik ook op mijn werk toe.

Zo fotografeerde ik vorig jaar in opdracht van de vakgroep Neolatijn de foto voor de affiche van hun congres. Ik werd ook gevraagd aanwezig te zijn tijdens het congres om foto’s te nemen van de sprekers en aanwezigen.

Ondertussen ben ik een beetje uitgegroeid tot de ‘huisfotograaf’: ik documenteerde de afscheidsviering van mijn collega Jan, die met pensioen ging eind 2024, en zorgde er in januari 2025 ook voor dat de traditionele nieuwjaarsreceptie vastgelegd werd in beelden.

Op 6 juni ben ik gevraagd om het huwelijk van vrienden vast te leggen op de gevoelige plaat. Een eerste keer voor mij, en een vriendendienst voor de bruid, die ik als klein meisje een jaar lang mee opvoedde na het overlijden van haar vader. Maar ooit wordt dit misschien een bijberoep.

In september zal ik ‘levende photobooth’ zijn op het personeelsfeest van KULeuven Bibliotheken. Er zijn plannen om de wie-is-wie een update te geven met portretfoto’s van mijn collega’s. En ik hoop binnenkort een stage te kunnen volgen in het digitale labo van mijn collega’s in de Universiteitsbibliotheek: zonder de beginnersmodule fotografie gevolgd te hebben, kom je daar niet binnen.

Dus de opleiding tot Vakfotograaf afdoen als ‘hobby’ is heel kort door de bocht en valt mijns inziens ook niet te rijmen met het feit dat er op het einde van de rit een vakdiploma afgeleverd wordt.

Fotografie studeren is jarenlang een sluimerende wens geweest. Eens gepensioneerd was ik pas in de mogelijkheid om dit te doen. Als weduwe met twee kinderen was dit voorheen niet haalbaar. De zorg voor mijn moeder was helaas niet meer nodig. Dankzij het aanbod van CVO Volt Heverlee en hun bereikbaarheid kon ik er eindelijk aan beginnen.

Niettegenstaande een klein pensioen en nog een lopende lening voor het huis, was een opleiding fotografie financieel haalbaar. Aan het tarief dat de overheid nu van plan is op te leggen, zou dit helaas niet mogelijk geweest zijn.

Als gepensioneerde studeer ik fotografie niet direct om een nieuwe beroepscarrière uit te bouwen. Een bijverdienste als fotograaf sluit ik niet uit.

Ik ben via mijn cursus fotografie op zoek naar creatieve uitdaging, zingeving, kennis, contacten, verbondenheid, uitbreiding van mijn mensbeeld, blik op de wereld... Kortom, fotografie houdt me mentaal gezond.

Ik kan getuigen dat ik, tijdens corona, dankzij mijn cursus fotografie de eenzaamheid heb aangekund. Het lezen over de geschiedenis van de fotografie nam een belangrijk deel van mijn tijd in. Het weer viel gelukkig mee en ik kon wandelen met een doel: plezier beleven aan het vastleggen van beelden, opdrachten uitvoeren, foto's bespreken met medecursisten via internet, via mijn beelden boodschappen delen met familie, vrienden...

Sinds ik fotografie studeer, kijk ik ook meer en anders naar de beeldenstorm die dagelijks op ons afkomt: niet alleen technisch maar zeker ook naar het verhaal, naar de gelijkenissen en verschillen in andere culturen, landen, werelddelen... Onze samenleving wordt steeds digitaler. Onder andere ook dankzij fotografie kan ik tred houden in deze digitale wereld.

Ik draag met mijn fotografie mijn kleine steentje bij aan de maatschappij. Dankzij mijn opleiding heb ik reportages kunnen maken over thema's als leefmilieu, gehandicaptenzorg, wonen in Brussel en burgerparticipatie... Ik heb het werk van een beroepsfotograaf niet "afgenomen". Die reportages zouden anders niet gemaakt zijn.

Wat met de stelling: "De belastingbetaler moet niet opdraaien voor opleidingen die niet rechtstreeks leiden naar een job?" Zijn er ook geen andere waarden die van even groot belang zijn in onze maatschappij als de financiële waarden? Brengt mentale gezondheid ook niet onrechtstreeks op? Zijn er aan investeren in levenslang leren geen terugverdieneffecten — om een term uit de begroting te gebruiken? Is investeren in "geestelijke" vorming niet even belangrijk als investeren in "fysieke" vorming, zoals dat bijvoorbeeld in sport gebeurt?

Zelfs al leidt mijn cursus fotografie niet tot een nieuwe beroepscarrière, toch is fotografie voor mij — en onrechtstreeks voor de maatschappij — belangrijk. Fotografie is zoveel meer dan beelden schieten voor mijn plezier. Ik word er een opener, socialer, mentaal sterkere en minder afhankelijke mens door. En op die manier kan ik beter mijn bescheiden bijdrage in diverse domeinen aan de maatschappij leveren.

Ik volg eigenlijk sinds al 16 jaar verschillende cursussen, allemaal tot het (goede) einde gebracht, zowel bij Syntra (Restauranthouder, Sommelier), als het CVO (Vakfotograaf), het ILT (toen ik pas in België aankwam en Nederlands op 6 weken tijd geleerd heb) en het CLT (de volledige cursus Spaans).

Zo leuk en nuttig om te blijven leren, zeker nog meer als je gepensioneerd bent, maar ik deed het al toen ik nog werkte. Een actieve en open geest, sociale contacten, buiten je comfortzone durven gaan, deadlines respecteren, mensen ontmoeten en nieuwe vriendschappen smeden, en leren, leren, leren – is dat niet wat je moet doen om je mentale gezondheid te behouden?

Buiten mijn comfortzone durven gaan deed ik een aantal keren toen ik deelnam aan een aantal fotowedstrijden.

In 2023 nam ik deel aan de fotowedstrijd Mixed Feelings – Gemengde Gevoelens, georganiseerd door vzw Impuls (Elisabethlaan 64, 3200 Aarschot) in samenwerking met Breedbeeld. Tussen de inzendingen van 101 fotografen kreeg ik voor mijn foto de prijs van het publiek. Deze foto heb ik gemaakt in het kader van het eindwerk van de module Actie, Reportage en Documentaire van mijn opleiding Vakfotograaf.
Deze foto maakte deel uit van een documentaire over mijn eigen parcours en mijn belevingen gedurende meer dan zes maanden vanaf de diagnose van borstkanker.

Dankzij mijn opleiding heb ik mijn gevoelens durven uiten door middel van foto's, en heb ik deze ervaring kunnen delen.

De vzw Impuls is gespecialiseerd in training en coaching rond omgaan met agressie en verbindende communicatie, en in mensen laten leren en oefenen in het verbindende gedachtegoed. Omdat verbinding nodig is en werkt. Impuls vzw werkt met ondersteuning van de Vlaamse overheid. Website fotowedstrijd Mixed Feelings Dankzij de publieksprijs kreeg ik de mogelijkheid om een opleiding ter waarde van €300 te volgen in een van hun centra.

In 2024 nam ik deel aan een fotowedstrijd, georganiseerd door de stad Boutersem waar ik woonachtig ben, om Boutersem te promoten via gepersonaliseerde postzegels. Er werd daarom een oproep gedaan aan de inwoners van Boutersem om foto’s in te sturen die onze mooie deelgemeenten kenmerken. Ik had de eer dat twee van mijn foto's werden gekozen om twee van de zes postzegels te maken: die van het park van Kwabeek en die van het Fantoomvliegtuig van Willebringen.
De foto van het Fantoomvliegtuig heb ik gemaakt in het kader van het eindwerk van de module Ruimte van mijn opleiding Vakfotograaf. Deze officiële postzegels worden nu verdeeld, verkocht en gebruikt door wie ze wil. Website Boutersemse postzegels

Ik ben blij dat ik dankzij mijn opleiding Vakfotograaf van het CVO mijn steentje heb kunnen bijdragen aan enerzijds een sociaal project en anderzijds aan het waarderen en bekendmaken van mijn mooie stad.

Daarnaast heb ik ook deelgenomen aan een aantal kleine tentoonstellingen, waaronder Art Tunes in augustus 2023, maar ik beschouw dit meer als persoonlijke voldoening en zelfontwikkeling — wat ook niet onbelangrijk is. Facebookpagina Art Tunes

Graag koos ik voor de vakopleiding ‘Fotografie’ aan het CVO Volt te Heverlee. De school heeft een goede reputatie en biedt een vakopleiding in deze richting. Gemotiveerde leraren bieden in een professioneel kader/studio degelijk onderwijs. Door hun engagement werd ik aangezet tot actie en onderneming.

De tocht tot aan mijn diploma bood me een ontplooiing van creativiteit.

Waarvoor dank,

Ronny Mylle
Afgestudeerd januari 2025

Het is al heel lang een grote passie van mij om foto's te maken. Elke gelegenheid vind ik goed om mijn fototoestel mee te nemen: een wandeling, op reis, vrienden op bezoek, een familiefeest...

Buiten het feit dat ik ontzettend graag foto's trek, ben ik vaak erg tevreden over mijn resultaat. De foto's hou ik meestal voor mezelf of voor de paar familieleden of vrienden die erbij betrokken zijn (omdat ik een onzeker persoon ben — hoewel ik stiekem, diep vanbinnen, mezelf al een tijdje zie als iemand die in de (nabije) toekomst vakfotografe kan worden, om van mijn grote passie een beroep te maken).

Maar tot vorig jaar kende ik eigenlijk niets van fotografie. Ik wist niet hoe ik de juiste instellingen moest toepassen. De begrippen diafragma, brandpuntafstand, sluitertijd, witbalans... waren helemaal onbekend. Laat staan fotobewerking.

Het werd dus dringend tijd om daar verandering in te brengen, maar ik voelde nog een drempel.

Tot, net een jaar geleden, ik op een trouwfeest van een vriendin de gelegenheid kreeg om mee foto's te trekken (naast de echte vakfotograaf). Toen ik de beelden achteraf bekeek, was ik op bepaalde foto's wel echt trots op het resultaat (en die vriendin ook).

Zij heeft me geholpen om de stap te zetten om een opleiding te zoeken. Via via wisten we dat CVO Volt een goede reputatie had en bovendien is het ook vlakbij mijn woning. Ik heb me ingeschreven en in september 2024 gestart met de opleiding.

Ik vond het een heel leerrijk jaar!
Ik kijk ook uit naar de volgende jaren om hopelijk die droom nog te kunnen waarmaken.

www.nielsvolders.be